رفته بودم خط دیدنش. کفش هایش پاره شده بود اما کفش های لشکر را نمی گرفت. می گفت مال بسیجی هاست. برای کاری رفتیم شهر . گفتم اگر خواهشم را رد کنی ناراحت می شوم. برایش یک جفت کفش ورزشی خارجی خریدم. چیزی نگفت. میان راه یک بسیجی را سوار کرد. پرسید:«این طرف ها چه کار می کردی.؟»توضیح داد کفش هایش پاره بوده و آمده بود یک جفت کفش بگیرد، اما قسمت نبوده. حاجی نگاهی به من کرد و بعد کفش ها را داد به جوان بسیجی. جوان خواست پولش را بدهد، قبول نکرد. گفت:«برای صاحبش دعا کن.» گفتم:«تو هم نیاز داشتی!» گفت:«من الان فرمانده ام. اگر این بار سنگین فرماندهی را از دوش من بردارند، من هم می شوم مثل اون بسیجی. اون وقت می تونم جلوی بقیه از این کفش ها پام کنم.»

نوشته شده توسط : رهروان

نظرات دیگران [ نظر]