ای دوکوهه تو را با خدا چه عهدی بود که از این کرامت برخوردار شدی؟
 و خاک تو سجده گاه یاران خمینی شد . و حال چه می کنی ؟؟؟ در فراق پیشانی هایشان که سبب متصل عرض و سماء بود  و آن نجواهای عاشقانه .
 دوکوهه می دانم که چقدر دلتنگی .میدانم که دلت می خواهد باز هم خود را به حبل دعای شهدا بیاویزی و با نمازهایشان تا  عرش اعلی بالا روی .میدانم که چه می کشی دوکوهه .
 عمر تو هزارها سال است و شاید هم میلیون ها سال .اما از آن روز که انسان بر این خاک زیسته است  آیا جز اصحاب    عاشورایی سیدالشهدا کسی را می شناسی که بهتر از شهدای ما خدا را عبادت کرده باشد ؟
 تو چه کرده ای که سزاوار کرامت این همه گشته ای که سجده گاه یاران خمینی باشی؟
 چه پیوندی بوده است میان تو و کربلا ؟؟؟کدام رسول بر خاک تو زیسته است ؟؟؟
 تو کهف اعتکاف کدام عارف بوده ای؟ اشک کدامین عزادار حسین بر تو چکیده است ؟
 چه کرده ای دو کوهه ؟ با من سخن بگو . . . حسینیه ات نیز سکوت کرده است و دم بر نمی آورد . ما چه می دانیم ؟  زمان بستر جاری عشق است تا انسان ها را در خود به خدا برساند و حقیقت تمامی  آنچه در زمان حدوث می یابد  باقیست .پس از حسینیه ی حاج همت بخواه که مهر سکوت از لب بر گیرد و با ما سخن بگوید .این جا حرم راز است و  پاسداران حریم آن شهدایند .شهدایی که در آن نماز شب اقامه کرده اند و با خدا راز گفته اند .شهدایی که در حسینیه چشم  مکاشفه بر جهان غیب گشوده اند .شهدایی که همسفران عرشی امام بوده اند و اکنون میزبان او هستند .
                                                           « شهید سید مرتضی آوینی »

نوشته شده توسط : رهروان

نظرات دیگران [ نظر]